Merhaba Blog V2

   Kendime az yer verdiğim önceki postumdan, utandım ve kendime biraz daha yer vermem kanatına vardım.Blog açma kararımı, PuCCa'dan almadığımı önceki postumda da belirtmiştim. Bence Selen blogunu kitaba dönüştürmekte büyük riske girmişti. Ne biliyim kitap tutmaya bilirdi. Ben bu riske girmezdim, birincisi risk almayı pek sevemem (bazı durumlar dışında), ikincisi blogum fazla okunsa bile  hani  ne biliyim biraz ego gibime geliyor. Biri gelip bana; -Hey blogunu kitaba dönüştürsene? + Niçin? -İnternete girmek bazen sıkıntılı oluyor, ayrıca her yerde rahatça açıp okuyamıyorum.
   Hayır bebeğim, hayır tatlım, tuvalette sıçarken blogumu kiap halinde okumana izin vermiycem:) Kendimde ego hissettim :)) Selen bana sponsor olsun, direk 8 milyo bastırıcam isteyen okur istemeyen okumaz, ben o sırada kıçımı Antalya güneşine vermiş sahilde, tropik meyve kokteylimi yudumluyo olucam. Birden hırçınlaştım nu fark ettim. Paranın gerçekten insanı değiştirebilceğini inanıyorum.



PuCCa'ya para seni değiştirdi demiyorum, zaten kendisini ne önceden, ne de ünlü olduktan sonra tanışmış konuşmuşta değilim. Kişiliği hakkindada pek bir şey söylüyemem. Ama twitterda herkese cevap vermediğini gördüm (ablamın contact kurma çabaları sırasında şahit oldum bu duruma), ayrıca imza günlerinde suratsız olduğunu duymuştum. (yorulmuştur diye düşünüyorum, empati yapmaya çalışıyorum, olmuyor..)

"Ne halin varsa gör" en etkili ayrılık cümlesi bence.. 
Kendine iyi mi bakarsın, Allah belanı mı verir beni bağlamaz artık anlamında.." 
Pucca


   Nerde kalmıştım, ha evet blog yazma kararını şöyle verdim; kendime az zaman ayırdığımı gördüm, yazmayı sevdiğimden, daha önce bir kaç makale yazmışlığım var, ayrıca velethene rp sitelerinde çok yazardım vede okumayı sevme unsurlarım beni buraya sürüklüyor.
   Okuduğum pek çok blogta gizliliğe herkesin önemverdiğini gözlemledim. Buna kendi tercihim olaraktan, bende önem vericem, gerekli yerlerde kendimden bahsedicem.. Gerektiğinde ayrıntılara giricem, gerektiğinde 'üff sanne slk' tiriplerine giricem. Sonraki postlarda beni tanırsınız. Umarım benim sizleri sevdiğim gibi sizlerde beni seversiniz :)

   Uzun zamandır aranıza katılmak istiyordum, cesaret edemiyordum, sürekli ortaya bahaneler atıyordum. Bunlardan biri: yaşadığım herşeyin sıkıcı olması vede hayatıma biri girince blog açmayı planlamamdı. Blogger arkadaşlarımdan biri bana; blog yazmak için hayatına birinin girmesini beklersen bu, belkide yıllar sürecek demesiyle, bu bekleyişimin manasız oldupunu bildiğim halde tekrar kafama dank etti, etraflıca düşüm ve yaptım. İşte burdayım..





Açıkcası, blog düzeni ve teknik desteği kimden alıcam diye biran bile düşünmedim direk aklıma " O Gay; Ben de" bütün bloggerların nabzını tutan ve herkese yardımcı olduğu gibi ek zamanlarında Güzin ablamız olup dert ortağımız olan o gay'cim,  blogumda bana yardımcı olur diye düşünüğüm adamımız askere gitti, yokluğu çok hissediliyor.. Umarım rahat vede sabununu düşürmediği güzel günler geçirir:)) Düşürede bilir, artık orası kendisine kalmış :)


                                                                      OGay'cimden, başka yardım alabileceğim, bir sürü güzel insan var burda diye düşünürken, ilk postumdan sonra bir kaç bloggera mesaj attım ve hepsi yanıtsız kaldı, kendimi seviyorum ve önem gösteriyorum, başkalarınında bana saygı göstermesini isterdim.. Neyse zaten muhtaç olmayı hiç sevmem, bence güzel gidiyorum, yani umarım güzel gidiyorumdur :)) Onun haricinde, blogumun bir kaç ayara ihtiyacı olduğunu düşünüyorum, sanırım bir kaç değişiklik yapıcam.  Aslında blogumun görünüşünden çok memnunum ama biraz daha özgün dursun istiyorum, bakalım elimden geldiğince bişiler kurcalıyacağım. Batarmıyım çıkarmıyım bilmiyorum :))